Linux ve Unix sistemlerinde kill komutu, belirtilen işlem kimliklerine (PID'ler) sinyal göndermek için kullanılır. En yaygın kullanımı, bir işlemi sonlandırmak içindir, ancak diğer sinyallerle işlemleri duraklatmak, devam ettirmek veya diğer eylemleri tetiklemek de mümkündür.

Kullanımı

Temel kullanımı şu şekildedir:

kill [seçenekler] PID

PID: Sonlandırılacak işlemin işlem kimliği (Process ID).

Seçenekler

• -s SİNYAL: Hangi sinyalin gönderileceğini belirtir. Örneğin, kill -s HUP 1234 komutu PID 1234 olan işleme HUP sinyalini gönderir.
• -l: Kullanılabilir sinyal isimlerinin listesini verir.
• -L: Kullanılabilir sinyal numaralarının ve isimlerinin listesini verir.

Yaygın Sinyaller

• SIGTERM (15): İşlemi düzgün bir şekilde sonlandırmak için kullanılır. İşlem, kapanış işlemlerini gerçekleştirebilir.
• SIGKILL (9): İşlemi anında sonlandırmak için kullanılır. İşlem, kapanış işlemlerini gerçekleştiremez.
• SIGHUP (1): Bir işleme yeniden başlatma sinyali göndermek için kullanılır. Bu, genellikle bir servisin yeniden yüklenmesi gerektiğinde kullanılır.

Örnekler

Bir işlemi düzgün bir şekilde sonlandırmak: kill 1234

Bir işlemi zorla sonlandırmak: kill -9 1234 veya kill -SIGKILL 1234

Kullanılabilir sinyallerin listesini almak: kill -l

kill komutu, işlemle ilgili olarak düşük seviyeli kontrol sağlar, bu yüzden dikkatli kullanılmalıdır. Yanlış bir PID ile kullanıldığında, beklenmeyen sonuçlar veya sistemin istikrarsız hale gelmesi mümkündür.

Ayrıca, bazı sistemlerde işlem sahibi olmadığınız veya özel izinlere sahip olmadığınız işlemlere sinyal gönderemezsiniz. Bu durumda, sudo ile komutu yönetici olarak çalıştırmanız gerekebilir.