"Implied Methods" terimi, genellikle bir sınıfın belirli bir işlevi yerine getirmek için otomatik olarak çağrılan metotları ifade eder. Bu metotlar genellikle bir sınıfın belirli bir işlevi yerine getirmesi gerektiğinde, yani belirli bir durumda "çağrıldığında" otomatik olarak çağrılır.

Python'da, bu tür metotlar genellikle "magic methods" veya "dunder methods" (double underscore methods) olarak adlandırılır ve çift alt çizgi ile başlar ve biter. Bu metotlar, bir sınıfın örneklerinin belirli Python dil özelliklerine nasıl tepki vereceğini tanımlar.

Örneğin, __init__ metodu bir sınıfın örneği oluşturulduğunda otomatik olarak çağrılır. Bu, bir sınıfın constructor metodu olarak adlandırılır:

class MyClass:
    def __init__(self):
        print("A MyClass instance has been created!")

my_instance = MyClass()  # "A MyClass instance has been created!" is printed

Benzer şekilde, __str__ metodu bir sınıfın örneğinin dize (string) temsilini sağlar ve bir sınıfın örneği print fonksiyonuna veya str fonksiyonuna verildiğinde otomatik olarak çağrılır:

class MyClass:
    def __str__(self):
        return "This is a MyClass instance"

my_instance = MyClass()
print(my_instance)  # "This is a MyClass instance" is printed

Bu ve diğer "magic methods", bir sınıfın örneklerinin Python dil özelliklerine nasıl tepki vereceğini özelleştirmenizi sağlar. Bu, sınıfın örneklerinin daha doğal ve sezgisel bir şekilde çalışmasını sağlar.