Tasarım kalıpları (Design Patterns), belirli bir sorunu çözmek için tekrar tekrar kullanılan, genel tasarım çözümleridir. Bunlar belirli bir kodu belirli bir yerde belirli bir zamanda yazma talimatları olmaktan çok, genel sorunları çözmek için kullanılan genel ilkeler veya şablonlardır. Tasarım kalıpları, çoğunlukla nesne yönelimli programlamada kullanılır, ancak diğer programlama paradigmaları için de mevcuttur.

Tasarım kalıpları, genellikle üç ana kategoriye ayrılır:

1. Yaratıcı Kalıplar (Creational Patterns): Bu kalıplar, nesnelerin oluşturulmasını yönetir. Bu kalıplar, bir nesnenin oluşturulma sürecinin daha esnek ve daha etkili olmasını sağlar. Bu kalıplar arasında Singleton, Factory, Abstract Factory, Builder, Prototype vb. bulunur.

2. Yapısal Kalıplar (Structural Patterns): Bu kalıplar, nesneler arasındaki ilişkileri ve hiyerarşileri yönetir. Bunlar genellikle nesnelerin ve sınıfların birlikte nasıl çalıştığını düzenlemek için kullanılır. Bu kalıplar arasında Adapter, Bridge, Composite, Decorator, Facade, Flyweight, Proxy vb. bulunur.

3. Davranışsal Kalıplar (Behavioral Patterns): Bu kalıplar, nesneler arasındaki iletişimi ve işbirliğini yönetir. Bunlar genellikle daha karmaşık iş akışları ve nesne iletişim sistemlerinde kullanılır. Bu kalıplar arasında Chain of Responsibility, Command, Interpreter, Iterator, Mediator, Memento, Observer, State, Strategy, Template Method, Visitor vb. bulunur.

Tasarım kalıplarının anlaşılması ve kullanılması, bir yazılım geliştiricinin yeteneklerini geliştirir ve kodunun daha temiz, daha esnek ve daha kolay bakım yapılabilir olmasını sağlar. Her kalıp, belirli bir sorunu çözme eğiliminde olan belirli bir durumu ifade eder ve bu, geliştiricinin karmaşık tasarım sorunlarını daha hızlı ve daha etkili bir şekilde çözmesine yardımcı olur.